Lajkonik
Przywilej urządzania Korowodu Lajkonika, inaczej Konika Zwierzynieckiego, przypadł zwierzynieckim murarzom. Co roku w oktawę Bożego Ciała z dziedzińca klasztoru Norbertanek wyrusza jeden z murarzy przebrany w strój lajkonika w otoczeniu tzw. mlaskotów (muzykantów) i całej reszty hałaśliwej świty. Trasa Lajkonika, której pokonanie wymaga ok. 6 godz., wiedzie ul. Kościuszki, Zwierzyniecką, do Filharmonii, dalej Franciszkańską, przez plac Wszystkich Świętych, Grodzką do Rynku Głównego. Tutaj Lajkonik odbiera z rąk ojców miasta symboliczny haracz i wypija puchar wina. Potem wykonuje efektowny taniec z chorągwią, zwany urbem salutare. Przy okazji zabawia się z widzami i przechodniami, uderzając ich niegroźnie buławą, co ma im zapewnić szczęście. Organizatorem owego przedstawienia jest Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, które corocznie użycza cennego stroju Lajkonika zaprojektowanego w 1904 r. przez Stanisława Wyspiańskiego.
Tradycja Konika Zwierzynieckiego pochodzi jeszcze z czasów najazdu tatarskiego w 1287 r. Kiedy Tatarzy oblegali Kraków, wśród obrońców udzielali się włóczkowie, czyli przedstawiciele starego cechu zwierzynieckiego, zajmujący się rybactwem i spławianiem drewna. Włóczkowie zabili tatarskiego chana i dzięki temu najeźdźcy odstąpili od oblężenia. Na cześć zwycięstwa szef włóczków przebrał się w strój chana i triumfalnie wjechał do miasta. Od tamtej pory parada Lajkonika stała się charakterystycznym, wręcz sztandarowym dla Krakowa corocznym świętem.