Muzeum Jagiellońskie
System zwiedzania muzeum polega na skompletowaniu kilkunastoosobowej grupy chętnych, którzy wraz z kompetentnym przewodnikiem opowiadającym szczegółowo o dziejach i skarbach muzeum, przemierzają poszczególne sale reprezentacyjne. Nie ma mowy o indywidualnych eskapadach do muzeum. Warto jednak poczekać, aż zbierze się komplet, bo zbiory są imponujące. Można tu obejrzeć między innymi: najstarsze na świecie berło rektorskie, kolekcję globusów, w tym globus z 1510 r., na którym po raz pierwszy zaznaczono odkrytą właśnie Amerykę, cenne zbiory biblioteczne, przyrządy astronomiczne i inne unikalne eksponaty. Wartością samą w sobie są uniwersyteckie wnętrza, eksponujące zbiory. Zwiedzania rozpoczyna się w sali w kształcie litery „L”, z gwiaździstym sklepieniem, zwanej „Librarią” lub salą Obiedzińskiego. W niej narodziła się Biblioteka Jagiellońska. Tutaj odbywają się uroczyste posiedzenia Senatu uczelni. Obok znajduje się kwadratowa Izba Wspólna, czyli „Stuba Communis”, w której profesorowie niegdyś odbywali narady i spożywali posiłki. Warto zwrócić uwagę na wykusz, który z drugiej strony tak malowniczo sterczy nad ul. Jagiellońską, na kręte schody gdańskie importowane z Krzeszowic oraz na XVII-wieczny piec kaflowy wciśnięty w róg sali. Za następnymi dwoma pomieszczeniami, pełniącymi rolę skarbca, usytuowana jest imponująca ilością profesorskich portretów podłużna aula nazywana od XVIII w. Aulą Jagiellońską. Tutaj odbywały się i odbywają nadal uroczyste zebrania Senatu uczelni, nadawanie najwyższych stopni naukowych i spotkania z wybitnymi naukowcami. Pomiędzy drewnianym stropem kasetonowym a renesansowym portalem widnieje napis: Plus ratio quam vis (ważniejszy jest rozum niż siła).
