Ulica Szczepańska
Od Rynku do placu Szczepańskiego najprościej dojść ul. Szczepańską, która w natężeniu ruchu pieszego ustępuje jedynie Floriańskiej i Grodzkiej. Pod nr. 1 znajduje się Dom Pod Gruszką, który od XIV w. zdobywał coraz to nowe powody do rozgłosu. Podobno ukrywał się w nim książę Wilhelm – niedoszły mąż królowej Jadwigi. Obecnie na sławę domu „pracuje” Klub Dziennikarza prosperujący na I piętrze.
Pałac Pod Krzysztofory
Po drugiej stronie ulicy stoi Pałac Pod Krzysztofory, jeszcze sławniejszy niż Dom Pod Gruszką, wybudowany na miejscu trzech kamienic w 1640 r. dla marszałka Adama Kazanowskiego. Obecnie Krzysztofory są główną siedzibą Muzeum Historycznego miasta Krakowa. Z pałacem wiążą się dwie legendy: jedna głosi o ukrytym w podziemiach skarbie, do dziś nieodnalezionym, druga, jak najbardziej związana z rzeczywistością, dotyczy Grupy Krakowskiej, jednej z najciekawszych grup artystycznych w Polsce.
Grupę Krakowską założyli w 1930 r. młodzi lewicujący artyści, między którymi był Jonasz Stern, Mojżesz Szwanenfeld, Maria Jarema, Henryk Wiciński. Z czasem do Grupy dołączył Tadeusz Kantor – plastyk i twórca teatru Cricot 2 – oraz inni plastycy: Tadeusz Brzozowski, Jerzy Nowosielski, Kazimierz Mikulski i w bliższych nam czasach: Daniel Mróz, Jan Tarasin, Bogusław Schaffer. Grupę zawsze tworzyli wybitni artyści o kreatywnych, radykalnych dążeniach w sztuce, szczególnie w plastyce, którzy byli „przewodnią siłą artystyczną” środowiska. Wszystkie ich wystawy, happeningi, sesje, koncerty i inne imprezy miały rangę ważnych wydarzeń artystycznych; Od 1958 r. siedzibą Galerii Grupy są piwnice pod Krzysztoforami.
Muzeum Historyczne m. Krakowa, jedno z najstarszych tego typu w Polsce, powstało w 1899 r, najpierw jako oddział Archiwum Akt Dawnych. Od tej pory gromadzi przedmioty, obrazy i dokumenty ilustrujące kulturę miasta i jego przemiany – jest prawdziwą kopalnia wszelkich informacji o długim życiu Krakowa. W „Krzysztoforach” można zobaczyć zarówno piękną loggię arkadową Solariego i komnaty z zachowanymi stiukami Fontany, jak i obejrzeć ekspozycje z dziejów miasta z portretami krakowian, ze strojem lajkonika zaprojektowanym przez samego Wyspiańskiego, stara broń, szopki, zegary, „Krzysztofory” mieszczą nie tylko wystawy muzealne, ale i pracownie konserwatorskie oraz bibliotekę naukową i archiwum, a także magazyny zbiorów, w tym wielotysięczną kolekcję fotografii.
Ulica Szczepańska dociera do placu Szczepańskiego jednocześnie z ul. Jagiellońską. W miejscu ich spotkania stoi Teatr Stary im. Heleny Modrzejewskiej, jeden z najznakomitszych przybytków Melpomeny w Polsce, cieszący się przy tym długą tradycją. Budynek teatru powstał w 1799 r. na miejscu kilku kamienic. Najpierw przebudował go w 1843 r. Karol Kremer, później na początku XX w., zgodnie z zamysłem Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego, budynek ozdobiono motywami secesyjnymi. Przez duże okna na parterze widać fragmenty ekspozycji muzeum teatralnego.