Plac Szczepański
Prostokątny plac Szczepański zdominowany jest przez smrodliwy parking, szpecący przestrzeń otoczoną w większości secesyjną zabudową. Już pierwszy, nawet pobieżny rzut oka pozwala zarejestrować podłużny Pałac Sztuki z 1901 r., siedzibę Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Zaprojektował go Franciszek Mączyński w stylu nieco przypominającym świątynię klasyczną, autorem płaskorzeźbionego fryzu jest natomiast Jacek Malczewski. W niszy od strony placu znajduje się popiersie Jana Matejki – dzieło Antoniego Madeyskiego, a od strony Plant stoi popiersie Stanisława Wyspiańskiego wykonane przez Annę Renyochową. Podążając za chmurnym wzrokiem pomnikowego Matejki, ponad dachami parkujących samochodów można zobaczyć skromną, choć ważną kamienicę Szołayskich (nr 9), w której Muzeum Narodowe zgromadziło polską sztukę cechową z okresu XV-XVIII w. Niestety, z powodu remontu, zwiedzanie kamienicy jest niemożliwe. Zbiory galerii zostały czasowo przeniesione na Wawel.
Zgromadzono tu piękną kolekcję rzeźby i malarstwa z terenów Małopolski. Najcenniejszym skarbem jest XV-wieczna rzeźba Madonna z Krużlowej, z wypukłym czołem i gładkim licem. Wśród zbiorów znalazły się ponadto inne cenne eksponaty: naturalnych rozmiarów figura Chrystusa na osiołku z XV w. (bardzo rzadki motyw), wielki, ciekawy poliptyk św. Jana Jałmużnika, patriarchy aleksandryjskiego, realistyczne Ukrzyżowanie Wita Stwosza oraz św. Hieronim Hansa Dürera. Warto obejrzeć kolekcję portretów trumiennych z XVII, XVIII i XIX w. oraz drewniany postument pod trumnę w kształcie gryfa.
