Wawel
Mniej więcej pośrodku Krakowa, na nadwiślańskim wapiennym wzgórzu, na wysokości 228 m n.p.m. wznosi się Wawel. Najsłynniejsza polska budowla zmienia swe oblicze w zależności od punktu, z którego jest oglądana, z każdej jednak strony wygląda równie imponująco. Wschodnią część wzgórza zajmuje Zamek Królewski, który najlepiej podziwiać od ul. św. Idziego: nad warownym murem wznoszą się groźnie wysokie ściany siedziby królów ze strzelającymi w niebo wieżami: Duńską i Zygmunta III, spomiędzy których wychyla się zachęcająco malownicza Kurza Stopka. Od strony północnej, gdzie wzgórze jest strome i nieprzystępne, stoi Katedra Wawelska, której najbardziej malowniczy widok skupionych obok siebie wież i kaplic – w tym Zygmuntowskiej – można kontemplować od strony dziedzińca wewnętrznego. Najłagodniej prezentuje się Wawel od południa, od strony wiślanego brzegu, skąd na pierwszym planie widać dawny gmach szpitala austriackiego, ujęty dwiema basztami: od prawej Sandomierską, od lewej Złodziejską; w tle zaś widnieją wysokie wieże katedry. Cały kompleks Wzgórza Wawelskiego jest najważniejszym i najczęściej odwiedzanym w kraju muzeum, w którym zgromadzono bezcenne pamiątki po władcach Polski i dzieła sztuki. Na dokładne obejrzenie wszystkich wystaw i pomieszczeń trzeba przeznaczyć dwa lub nawet trzy dni. Od rana do wieczora tłumy zwiedzających przemierzają tam i z powrotem dwie drogi prowadzące na Wawel: od ul. Kanoniczej i od św. Idziego. Gdyby zapytać ich, dokąd idą, nikt nie powie, że do muzeum. Idą po prostu na Wawel, tak jak się idzie do Mekki czy na Mount Everest.
